تزريق متو تروکسات در اطراف مغز و نخاع
دکتر شکوفه علايي، عضو کميته ي علمي انجمن ام اس با انتشار یادداشتی در خبرنامه ی ام.اس به روزنه ی امیدی جدید در درمان بیماری ام اس اشاره کرد. در این یادداشت آمده است:
ام اس بيماري سيستم عصبي است که غلاف عصب (ماده ميلين)، تند عصب (اکسون) و بافت بينابيني سلولهاي عصبي دچار آسيب مي شوند و در نتيجه ي اين آسيب علائم بيماري بروز مي کند. سير بيماري فرم هاي مختلفي به خود مي گيرد به طوري که در بيشتر افراد اين علائم سير بهتر و بدتر شونده اي را طي مي کنند.
اين فرم که به اختصار RRMS ناميده مي شود ممکن است به مرور زمان شکل ديگري به خود بگيرد که در آن ديگر علائم بهبودي نمي يابند و به طور پيشرونده اي بدتر مي شوند. در اين صورت فرم پيشرونده ي ثانويه يا SPMS ناميده مي شود. در 15 درصد افراد بيماري از همان آغاز به طور پيشرونده اي بدتر مي شود. اين فرم را به اختصار PPMS مي نامند. در يک دهه ي گذشته تعدادي از داروها براي استفاده در فرم PPMS و SPMS موفق به اخذ تاييديه شده اند. با اين حال متاسفانه اين داروها براي همه ي موارد PRMS موثر نيستند.
از طرف ديگر در فرم SPMS نيز اثر درماني داروها براي فازهاي اوليه ي بيماري (فاز التهابي) است و ممکن است به تدريج با گذشت زمان بي اثر شوند چرا که روي فاز بعدي (فاز تخريبي) اثري ندارند و در حال حاضر هيچ داروي تاييد شده اي وجود ندارد بنابر اين لازم است براي درمان فرم هاي RRMS که به داروهاي معمول پاسخ نداده اند درمانهاي بهتري در نظر گرفته شود.
"متو تروکسات" يک داروي ضد سرطان است که از سال 1948 ميلادي استفاده ي درماني پيدا کرده است و اين دارو در نوع خاصي از سرطان خون بچه ها (All) مي تواند ثمربخش باشد. پس از آن به تدريج اين دارو که يک سرکوب کننده ي سيستم ايمني است راه خود را در درمان بيماري هاي خود ايمني (اتو ايمون) مانند آرتريت روماتروييد و پسوريازيس باز کرد.
از مدتي پيش مي دانيم که مقادير کمي از اين دارو از راه خوراکي مي تواند سبب کند شدن پيشرفت بيماري در نوع SPMS شود اما به دلائلي به نظر مي رسد MTX خوراکي شيوه ي مناسبي براي تجويز نباشد. به اين ترتيب اين تصور شکل گرفت که شايد تزريق اين دارو در فضاي اطراف مغز و نخاع تاثير بهتري در کنترل بيماري ايفا کند.
در اين راستا و براي اولين بار دو مرکز تحقيقاتي در آمريکا با همکاري يکديگر مطالعه اي را با 87 بيمار SPMS انجام دادند و اخيرا نتايج آن را اعلام کردند. در اين مطالعه پس از ترزيق آمپول بيماران به مدت يک سال مورد بررسي قرار گرفتند.
نتايج اين بررسي اين بود که در گروهي از بيماران ميزان ناتواني نسبت به قبل بهتر شده است و در گروهي ديگر هر چند بهبودي حاصل نشد اما حداقل بيماري پيشرفتي نداشت. ضمنا در طول مدت مطالعه عارضه ي مهمي نيز ديده نشد.
هر چند ميزان تاثير و بيعارضه بودن اين روش درماني در عزيزان مبتلا به MS هنوز گامهاي اوليه ي تحقيقاتي را طي مي کند و فعلا نمي توان در مورد آن اظهارنظر قطعي کرد ولي به نظر مي رسد در آينده و پس از تکميل مطالعات بتواند در مواردي از بيماري که به درمانهاي معمول پاسخ خوبي نمي دهد کمک کننده باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر